Ξέρατε ότι ο δρόμος σας μπορεί να ελίσσεται πάνω από λόφους, μέσα από κοιλάδες και φαράγγια, δίπλα σε ονειρικά επίπεδα; Στα ποτάμια και τους ωκεανούς και μέσα από τα ρέματα; Ξέρετε ότι κάτω από τη θάλασσα μπορεί να οδηγήσει πέρα από τη θάλασσα; Πώς θα ξέρετε ότι είστε στο σωστό δρόμο; Όταν θα έχετε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας, όταν αυτό που κάνετε, σας κάνει ευτυχισμένο. Ο σωστός δρόμος είναι πάντα εκεί, όπου είστε ευτυχισμένοι. (Ramtha)
Κάτω από τον ουρανό, ο οποίος είναι κατά κύριο λόγο καλοσυνάτος, μερικές φορές άγριος, αλλά πάντα έμπιστος παρακολουθεί σκιερούς ελαιώνες και τελικά παντρεύεται με το λαμπερό γαλάζιο της θάλασσας. Ήρθε στην Κέρκυρα η Σοφία, μια ηλιόλουστη μέρα του Μαΐου, για πρώτη φορά στη ζωή της. Στη Γερμανία ήταν όλα τακτοποιημένα στη θέση τους. Αγαπούσε τη δουλειά της ως γιατρός σε μια δημόσια κλινική στο Μούνστερ. Βρήκε αυτό, στο οποίο είχε έφεση την έφεση. Μετά από μερικές απογοητεύσεις, ο Μιχάλης είχε μπει στη ζωή της πριν από ένα χρόνο και τελικά ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο ήθελε να γεράσει. Είχαν ακόμα μια σχέση μεγάλης απόστασης μεταξύ του Mούνστερ και του Κιέλου, αλλά η Σοφία ήταν ικανοποιημένη. Όλα αναπτύσσονταν με τον καλύτερο τρόπο.
Στο αεροδρόμιο, ο Ρολφ περίμενε στο μικρό καφενείο στο τέλος του δρόμου μπροστά από το σαλόνι αναχώρησης και την είχε ήδη ανακαλύψει, όταν έψαχνε τη βαλίτσα της στο πλάι του δρόμου. Πολλοί τουρίστες συρρέουν στα πολλά λεωφορεία ή ταξί που θα τους οδηγήσουν στις εξοχικές τους κατοικίες .
Είχε υποσχεθεί στη φίλη του τη Μάρθα να πάρει τη Σοφία από το αεροδρόμιο και η Μάρθα του είχε δώσει μια φωτογραφία.
<<Για να την αναγνωρίσεις, μην έρθεις χωρίς αυτήν, ακούς;>> είπε γελώντας. Οι δύο γυναίκες είχαν εργαστεί μαζί στην κλινική μέχρι πριν από λίγα χρόνια και είχαν γίνει φίλες εκεί. Η Μάρθα ήταν παντρεμένη με τον Κώστα, έναν Έλληνα, και διηύθυνε μαζί του μια μικρή πανσιόν στα βόρεια του νησιού.
Η Σοφία φορούσε τζιν, μπλε φούτερ και κόκκινα πάνινα παπούτσια. Ήταν περίεργη να μάθει, πώς η Μάρθα εξοικειώθηκε σε μια εντελώς διαφορετική ζωή.
Σηκώθηκε και έριξε το χάρτινο κύπελλο, από το οποίο είχε πιει ένα φραπέ, στο δοχείο απορριμμάτων.
<<Το όνομά μου είναι ο Ρολφ. Καλώς ήλθατε στην Κέρκυρα. Λυπάμαι, η Μάρθα θα ήθελε πολύ να έρθει. Με παρακάλεσε, να σας παραλάβω. Η μικρή κόρη της , η Μαρία είναι άρρωστη και έμεινε για αυτόν το λόγο, μαζί της στο σπίτι>>.
Της έδειξε τη φωτογραφία.
<<Η Μάρθα μου έστειλε επίσης ένα μήνυμα με την εικόνα σας, για να μην ανέβω σε αυτοκίνητο λάθους ανθρώπου >>, γέλασε χαϊδεύοντας μία καφέ μπούκλα από το μέτωπό της <<δεν πιστεύω να είναι κάτι άσχημο με τη μικρή;>>. <<Όχι, δεν νομίζω , μάλλον είναι κάτι με το στομάχι. Χθες ήταν σε κάτι παιδικά γενέθλια … δεν λέω περισσότερα, "χαμογέλασε," η Μάρθα είπε ότι ήταν η πρώτη της επίσκεψη στην Κέρκυρα;>>.
<<Ακόμη και η πρώτη μου στην Ελλάδα>>, χαμογέλασε, <<αλλά η καλή Μάρθα ήταν τόσο ενθουσιασμένη για το νησί ,απλά έπρεπε να έρθω εδώ. Είναι καλό που μιλάτε γερμανικά, γιατί δεν μιλώ ελληνικά, εκτός από γεια σου και καλημέρα. Πού μάθατε τόσο καλά γερμανικά;>>.
<<Στο σπίτι>>, γέλασε, <<είμαι Γερμανός ... από τη Βόννη. Ήρθα εδώ για πρώτη φορά περίπου πριν 30 χρόνια πριν με τους γονείς μου, αργότερα ως φοιτητής με ένα ξεχαρβαλωμένο Renault4. Το ερωτεύτηκα αυτό το νησί. Μετακόμισα εδώ πριν από τρία χρόνια>>.
<<Δεν φαίνεστε καθόλου για Γερμανός, περισσότερο σαν Έλληνας. Ένα τέτοιο αυτοκίνητο, είχα και εγώ κάποτε, ένα R4,το κιβώτιο ταχυτήτων>>, έκανε την κατάλληλη κίνηση των χεριών.
<<Ναι, ακριβώς, ένα τέλειο αυτοκίνητο. Όλα τα πράγματα κάμπινγκ μπαίναν εύκολα μέσα. Το ότι είμαι Έλληνας ,το πιστεύουν παρεμπιπτόντως πολλοί>>.
Τοποθέτησαν τη βαλίτσα και τις χειραποσκευές στο μικρό του Suzuki Jeep και έφυγαν. Το κοινό τους ταξίδι ξεκίνησε - και δεν είχαν ιδέα πόσο έντονο θα ήταν.
<<Αν θέλετε, μπορώ να κλείσω την οροφή, ο άνεμος μπορεί να είναι κρύος, όταν θα ανεβαίνουμε στα βουνά>>.
<<Όχι, αυτό είναι υπέροχο. Από την άλλη πλευρά, έχω και κάτι μαζί μου, αφήστε την οροφή ανοιχτή, έτσι θα μπορέσουμε να δούμε περισσότερα>>.
Η Σοφία έβγαλε μια μεγάλη μαντίλα από την τσέπη της.
<<Η Μάρθα μου είπε, πως πρέπει επίσης να πακετάρω και ζεστά πράγματα>>.
<< Απλά πρέπει να παραλάβω κάτι στην πόλη , δεν θα αργήσω>> .
<<Δεν υπάρχει πρόβλημα, έχω διακοπές>>, απάντησε.
Το κινητό του χτύπησε.
<<Ήταν η Μάρθα, ήθελε να μάθει αν φτάσατε καλά, έχετε πιθανώς το κινητό σας τηλέφωνο κλειστό>>.
<<Αχ ναι, έχω ακόμα τη λειτουργία πτήσης>>.
<<Λέει, να πάμε κάπου ,να πιούμε έναν καφέ, επειδή θέλει να φτιάξει το διαμέρισμά σας, αν βέβαια δε σας πειράζει>>.
<<Ασφαλώς, ευχαρίστως, τί κάνει η μικρή Μαρία;>>.
<<Καλά, όλα είναι καλά και πάλι, έχει απλώς στομαχικές διαταραχές όπως ακριβώς νόμιζα>>.
Είχε σταματήσει κάποια στιγμή στα βορειοδυτικά του νησιού, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς Αρίλλα, να μετράει, πόσο συχνά είχε εκφράσει την απόλαυσή της.
Τον Μάιο, φαίνονται τα πάντα από την ισχυρή τους πλευρά, μπορεί και για τους λάτρεις των φυτών η Κέρκυρα , να είναι η Κέρκυρα ένας από τους πιο ελκυστικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς στην Ελλάδα.
Αυτοί οδήγησαν μέσα από μια θάλασσα ανθών, σκούρας κόκκινης παπαρούνας στη μέση γεμάτων ελαιώνων, φράχτες από πλούσιους πορτοκαλί, τεράστιους θάμνους πικροδάφνης και λιβάδια γεμάτα με μεσημεριανά λουλούδια και αντίρρινο. Ο αέρας ήταν καθαρός και αρωματικός με τα φυτά.
Ακόμη και τον Αύγουστο ανθίζει εδώ, επειδή ο άνεμος της θάλασσας φέρνει μαζί του αρκετή υγρασία από τα κοντινά Αλβανικά βουνά και την ηπειρωτική Ελλάδα .
Από πολύ καιρό θεωρούσε αυτό το νησί, το οποίο ο Ρολφ θα αναγνώριζε τυφλά με τη μυρωδιά του, ως το σπίτι του. Μετά από μια σύντομη παράκαμψη στην πρωτεύουσα Κέρκυρα, ίσως την πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας, σταμάτησαν στη Δάφνη.
Όταν η Σοφία κοίταξε από την ταράτσα του καφέ Melisito στο λοφώδες τοπίο, το έκανε με τέτοιο έντονο τρόπο, που τον έκανε να υποθέσει, ότι ήταν κάτι παραπάνω από την απλή έκπληξη μιας τουρίστριας, που επισκέφθηκε την Κέρκυρα για πρώτη φορά. Αυτό το μαγικό νησί, το συχνά αμφιταλαντευόμενο δρεπάνι στο Ιόνιο Πέλαγος είχε ήδη αιχμαλωτιστεί από βασίλισσες και βασιλιάδες, άγγιξε και αυτήν.
Τώρα το βλέμμα της σάρωνε μια μεγάλη καταπράσινη κοιλάδα στους ήσυχους λόφους, από τους οποίους τα ελαιόδεντρα περήφανα κυπαρίσσια σαν σιωπηλοί φρουροί, ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε εχθρό. Μικρά χωριά, που προσκολλώνται στις πλαγιές των βουνών που τελικά καταλήγουν στη θάλασσα, σύντομα θα γίνουν πιο τραχιά και απότομα ένα με τα βουνά της Αλβανίας.
Γύρισε προς αυτόν γελώντας και τα βαθιά καστανά μάτια του έλαμψαν.
<<Είναι ωραίο εδώ!>>
<<Χαίρομαι που σας αρέσει>>.
<<Αρέσει; ... είναι πολύ περισσότερο από ένα απλό μου αρέσει ... είναι απλά φανταστικό! Μπορώ να καταλάβω τώρα τη Μάρθα>>.
<<Πόσο καιρό θα μείνετε ;>>.
<< Δύο εβδομάδες, όχι δεκαπέντε μέρες! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορώ να το αντέξω οικονομικά>>.
<<Ωχ, τότε θα είσαι εδώ για την ονομαστική γιορτή του συζύγου της Μάρθα. Πάντα γίνεται ένα μεγάλο πάρτι, μια διπλή γιορτή , επειδή μία από τις ξαδέλφες του λέγεται Ελένη. Δηλαδή, η ημέρα της ονομαστικής γιορτής είναι πολύ πιο σημαντική για τους Έλληνες από τα γενέθλια ... παρόμοια με τη Βαυαρία ... τουλάχιστον παλιότερα>>.
Με ένα φλιτζάνι καπουτσίνο και ένα κομμάτι κέικ, η Σοφία είπε: <<Ποτέ δεν είχα φάει ένα τόσο νόστιμο κέικ λεμονιού. Ακριβώς σωστά. Δεν είναι πολύ γλυκό και δεν είναι πολύ ξινό. Σίγουρα είναι λεμόνια από τα δέντρα πίσω εκεί>>.
<<Αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά η μηλόπιτα είναι επίσης πολύ καλή>>.
Η Σοφία γέλασε. <<Δεν ήθελα πραγματικά να κάνω μια θεραπεία >>.
<<Ίσως θα επιστρέψετε ξανά εδώ, δεν είναι μακριά από το διαμέρισμά σας>>.
<<Αυτό θα το κάνω σίγουρα ... μόνο και μόνο για τη θέα. Θέλετε να μιλάμε στον ενικό; Είμαστε και οι δύο φίλοι της Μάρθα και είμαστε σε διακοπές>>.
<<Με χαρά, Σοφία, αυτό είναι κατά κανόνα συνηθισμένο, είναι πολύ χαλαρά εδώ, όταν τηρείς τα έθιμα των Ελλήνων. Αλλά δεν πρέπει να φέρεσαι και απερίσκεπτα>>.
<<Λοιπόν, θα ζητήσω από τη Μάρθα να μου τα εξηγήσει όλα>>.
Κοίταξε το κινητό του.
<<Μπορούμε να πάμε, το δωμάτιό σου είναι έτοιμο. Η Μάρθα είναι πολύ χαρούμενη, δεν είναι μακριά, λίγα χιλιόμετρα>>.
<<Τότε ας πάμε, δεν μπορώ να περιμένω άλλο, ανυπομονώ να την ξαναδώ, τον καφέ και το κέικ τα πληρώνω εγώ, αν δεν σε πειράζει. Μετά από όλα αυτά ,που έκανες εσύ για μένα. Τώρα καταλαβαίνω γιατί έχεις ένα τζιπ ... σε αυτούς τους δρόμους>>.
<<Ναι, αυτό είναι το ιδανικό αυτοκίνητο για εδώ>>, γέλασε ο Ρολφ.